| Rechtbank Midden-Nederland 20 juli 2016 | |
|
|
| Verzoek | Rechtbank |
| Te bepalen dat de e-mailberichten van 5 maart, 25 juni en 25 juli 2015 niet door de raadsman van [verzoeker] werden ontvangen en dat Achmea, uitgaande van de ontvangsttheorie, onvoldoende feiten en omstandigheden heeft gesteld ter zake van de verzending en/of ontvangst van de e-mailberichten; |
Voor het antwoord op de vraag of [verzoeker] het aanbod van Achmea tijdig heeft aanvaard, welke vraag heeft geleid tot het verzoek onder 4), is het verzoek onder 1), 2) en 3) – zo blijkt uit het voorgaande – niet relevant. Gesteld noch gebleken is dat [verzoeker] bij zijn verzoek onder 1), 2) en 3) nog een ander belang heeft dan het antwoord op de vraag of hij het aanbod van Achmea tijdig heeft aanvaard. Het moet er daarom voor worden gehouden dat [verzoeker] onvoldoende belang heeft bij zijn verzoek onder 1), 2) en 3), om welke reden dit wordt afgewezen. |
| Te bepalen dat de raadsman van [verzoeker] geen mandaat had om [verzoeker] te binden en dat een door de raadsman bereikt onderhandelingsresultaat niet kan worden aangemerkt als een instemmingsverklaring van [verzoeker] ; | Zie bovenstaand. |
| Te bepalen dat aan het regelingsvoorstel inhoudende een slotbetaling aan [verzoeker] van € 75.000,00 geen vervaltermijn of enige andere voorwaarde was verbonden; | Zie bovenstaand. |
| Te bepalen dat Achmea een aanbod heeft gedaan, inhoudende een slotbetaling aan [verzoeker] van € 75.000,00, welk aanbod bij e-mailbericht van 20 oktober 2015 werd aanvaard; | Tussen partijen niet in geschil is dat (mr. Demirtas namens) [verzoeker] op 12 oktober 2015 het e-mailbericht van Achmea van die dag heeft ontvangen, met daaronder onder meer het e-mailbericht van Achmea van 25 juni 2015, waarin met zoveel woorden is vermeld dat het aanbod is herroepen (“definitief vervallen”). Daarom moet worden geconcludeerd dat (mr. Demirtas namens) [verzoeker] de herroeping van het aanbod – ook als hij eerdere berichten van Achmea niet zou hebben ontvangen – in ieder geval op 12 oktober 2015 heeft ontvangen. Ter zitting heeft (mr. Demirtas namens) [verzoeker] expliciet erkend dat het voorstel niet eerder is aanvaard dan 20 oktober 2015. Niet is gebleken dat het aanbod een (alstoen nog niet verstreken) termijn voor de aanvaarding inhield, of dat de onherroepelijkheid op andere wijze uit het aanbod volgt. Daarom moet, wat er verder ook van de stellingen van [verzoeker] zij, worden geoordeeld dat het Achmea vrijstond haar aanbod te herroepen en dat zij daartoe op voor mr. Demirtas duidelijk kenbare wijze, en daarmee toerekenbaar aan [verzoeker], over is gegaan vóórdat het aanbod werd aanvaard. Partijen hebben dus geen overeenstemming bereikt over de slotuitkering van € 75.000,00. Om die reden moet het verzoek van [verzoeker] worden afgewezen. |
| Te bepalen dat de buitengerechtelijke kosten worden voldaan, Achmea te veroordelen in de buitengerechtelijke kosten ad € 4.930,90, te vermeerderen met het aan [verzoeker] in rekening gebrachte griffierecht. | Het verzoek om vergoeding van de gemaakte buitengerechtelijke kosten kan niet los kan worden gezien van de – onterecht gebleken – aanname van [verzoeker] dat partijen overeenstemming hadden bereikt over een slotuitkering van € 75.000,00, bovenop het bedrag dat Achmea reeds aan hem heeft voldaan. Bij gebreke van overeenstemming over die slotuitkering kan echter niet worden geoordeeld dat Achmea gehouden is tot vergoeding van buitengerechtelijke kosten die betrekking hebben op deze vermeende maar niet gebleken contractuele grondslag. Die gehoudenheid volgt immers niet uit de omstandigheid dat zij aansprakelijkheid heeft erkend voor het ongeval. In dat verband acht de rechtbank ook van belang dat Achmea heeft aangevoerd dat de schade van [verzoeker] reeds geheel is vergoed en dat partijen na 30 oktober 2014 ook niet meer hebben onderhandeld over een eventuele aanvullende uitkering, hetgeen door [verzoeker] niet, althans niet gemotiveerd, is weersproken. De noodzaak van de gestelde buitengerechtelijke werkzaamheden is daarmee ook niet komen vast te staan, zodat moet worden geoordeeld dat ter zake ook niet aan de dubbele redelijkheidstoets van artikel 6:96 lid 2 wordt voldaan. Het verzoek wordt afgewezen.
Anders dan Achmea is de rechtbank van oordeel dat geen sprake is van een volstrekt onnodig of onterecht ingediend verzoek. Voor het oordeel dat de gemaakte kosten niet voor begroting in aanmerking komen moet sprake zijn van misbruik van het processuele middel van een verzoekschrift ex artikel 1019w Rv. Een dergelijk misbruik acht de rechtbank niet aanwezig. Wel betreft de onderhavige zaak naar het oordeel van de rechtbank een voor wat betreft de omvang en complexiteit ervan beperkt en overzichtelijk deelgeschil. Het aan het deelgeschil bestede en opgegeven aantal uren is daarmee niet in overeenstemming. De met de opstelling van het verzoekschrift en de verdere behandeling van de zaak gemoeide redelijke kosten als bedoeld in artikel 6:96 lid 2 BW zullen door de rechtbank worden begroot op € 3.000,00, inclusief btw en opslag, te vermeerderen met het door [verzoeker] betaalde griffierecht van € 288,00. De kosten worden slechts begroot, geen veroordeling tot betaling. Achmea heeft weliswaar aansprakelijkheid voor het ongeval erkend, maar nu het verzoek is gebaseerd op een vermeende, maar niet gebleken contractuele grondslag, te weten overeenstemming over een slotuitkering, is de aansprakelijkheid met betrekking tot deze kosten niet komen vast te staan. |
Vooral aardig is de ontwijking van de veroordeling in de kosten. Door ervan te maken dat het geschil gaat om een al dan niet aangegane overeenkomst (en dus niet om de grondslag dáárvan, onrechtmatige daad) komt de rechtbank niet tot een veroordeling. Ook hier gebruik van het deelgeschil onder het motto dat “het toch niets kost”? Wie weet zwicht de verzekeraar alsnog, die moet immers ook weer veel kosten maken?