| LJN: BX7791, Rechtbank ‘s-Gravenhage , 417408 / HA RK 12-194 | |
| Verkeersongeval. Whiplashklachten. Bestaan klachten en causaal verband tussen klachten en ongeval. Begroting van en veroordeling in kosten deelgeschil. | |
| Verzoek | Rechtbank |
| Nu voor het ongeval geen sprake was van soortgelijke klachten, van arbeidsongeschiktheid van enige betekenis in de periode tot het ongeval geen sprake is geweest en geen sprake is van een kwetsbare persoonlijkheidsstructuur waaruit de klachten kunnen worden verklaard, staat in casu niets aan juridische toerekening van de klachten aan het ongeval in de weg, aldus [verzoekster]. | Bij whiplashklachten is voor het bewijs dat de klachten bestaan voldoende dat objectief vastgesteld kan worden dat zij aanwezig, reëel, niet ingebeeld, niet voorgewend en niet overdreven zijn (zie HR 8 juni 2001, LJN: AB2054, NJ 2001, 433).Voor het oordeel dat de klachten niet reëel zijn of zijn ingebeeld, gesimuleerd of overdreven, bestaan onvoldoende aanknopingspunten. De door Van den Doel bij neurologisch onderzoek gevonden discrepanties doen hier niet aan af.
De rechtbank gaat voorts voorbij aan het verweer dat de rugklachten na een dusdanig lang interval zijn ontstaan dat deze niet aan het ongeval kunnen worden toegerekend. De rechtbank gaat er op basis van hetgeen is opgenomen in de rechtsoverwegingen 2.7, 2.8 en 2.10 van uit dat de rugklachten maximaal vier maanden na het ongeval zijn ontstaan. De rechtbank acht een dergelijk interval niet dusdanig lang dat geconcludeerd dient te worden dat de rugklachten niet door het ongeval veroorzaakt kunnen worden. Hierbij is van belang dat van een alternatieve verklaring voor de rugklachten niet is gebleken. [verzoekster] heeft immers vanaf het ongeval zodanige pijnklachten gehad dat zij niet in staat is geweest om haar bedrijf uit te oefenen en dat zij slechts beperkt werkzaamheden heeft verricht in het huishouden. Ook Van den Doel geeft aan dat er na het ongeval geen tekenen van enige geweldsinwerking op de lage rug zijn geweest (rechtsoverweging 2.15). Onder die omstandigheden kunnen de lage rugklachten uitsluitend het (secundaire) gevolg zijn van het ongeval en de daardoor veroorzaakte (primaire) nek- en schouderklachten. |
De rechtbank geeft hier aan hoe het moet: (er moet worden vastgesteld dat de klachten niet overdreven zijn) maar hanteert niet de norm die ze moet hanteren.
De rechtbank zegt vervolgens immers dat er onvoldoende aanknopingspunten zijn om te oordelen dat de klachten overdreven zijn.
De neuroloog stelt toch echt vast dat de klachten/beperkingen worden overdreven. Dat doet zo’n medicus altijd ‘beleefd’, maar actief spierverzet en beperkingen die er om onverklaarbare redenen soms wel en soms niet zijn, kunnen niet anders worden geduid, althans zeker is (dus) niet VASTGESTELD dat de klachten en beperkingen NIET overdreven zijn.Dan hebben we ook nog de rugklachten….
Wikipedia zegt over rugklachten: Bij het merendeel van de rugklachten is er geen organische oorzaak aantoonbaar; dit worden aspecifieke rugklachten genoemd. Het is niet alleen een sociaal-medisch probleem maar ook een financieel probleem vanwege het grote ziekteverzuim.
Nu hoeft de rechtbank natuurlijk Wikipedia niet als de norm te beschouwen, ondersteuning kan overiogens worden gevonden in de CBO-richtlijn rugklachten, maar in dit geval gebruikt de rechtbank kennelijk zichzelf als deskundige.
De rechtbank acht een dergelijk interval (van vier maanden…!)niet dusdanig lang dat geconcludeerd dient te worden dat de rugklachten niet door het ongeval veroorzaakt kunnen worden. Hierbij is van belang dat van een alternatieve verklaring voor de rugklachten niet is gebleken.
Dat is toch echt een bijzondere redenering. Rugklachten komen ontzettend veel voor, heel vaak zonder een aanwijsbare oorzaak. Rugklachten zijn medisch gezien helemaal niet vanuit dit ongeval verklaarbaar…
Afhankelijk van het onderliggende financiële belang is het voorstelbaar dat deze procedure hiermee toch echt niet is opgelost….