rechtbank Breda 2 mei 2011, LJN: BQ3210
Verzoeker heeft in 1999 verkeersongeval gehad. Aansprakelijkheid erkend door rechtsvoorganger WAM-verzekeraar ASR (verweerster). Het verzoek houdt primair in dat voor recht wordt verklaard dat de klachten van psychische aard, welke zich hebben ontwikkeld na het ongeval, aan ASR moeten worden toegerekend en dat ASR gehouden is de schade te vergoeden. Subsidiair wordt verzocht om een een psychiater als deskundige te benoemen ter beantwoording van de vraag of deze klachten zich ook zonder ongeval zouden hebben voorgedaan.
De rechtbank stelt vast dat de ingeschakelde deskundigen de klachten niet of nauwelijks kunnen omschrijven. Voor zover zij daartoe in staat zijn geweest, waren de klachten voor hen niet herkenbaar. Er was geen sprake van klachten die reëel, niet ingebeeld, niet voorgewend en niet overdreven zijn. De rechtbank concludeert dat verzoeker onvoldoende onderbouwd heeft gesteld dat voldaan is aan het vereiste causale verband tussen zijn klachten en het ongeval. Op grond van de deskundigenrapporten kunnen de gestelde klachten niet als gevolg van het ongeval worden toegerekend. De verklaring voor recht wordt afgewezen.
Het verzoek tot benoeming van een deskundige is niet ontvankelijk omdat het niet thuishoort in een deelgeschilprocedure.
Het verzoek om vergoeding van buitengerechtelijke kosten wordt afgewezen, omdat uit het betreffende deskundigenbericht volgt dat er geen grond meer was tot het in redelijkheid maken van verdere buitengerechtelijke kosten. Omdat de buitengerechtelijke onderhandelingsfase met dit deskundigenbericht in beginsel is geëindigd, kunnen de deelgeschilprocedurekosten niet als redelijke kosten in de zin van art. 6:96 lid 2 worden gekwalificeerd en kunnen zij niet worden begroot.
Dit is een geval van tegen beter weten in doorgaan. Het is goed dat de rechtbank hieraan paal en perk stelt en dat de buitengerechtelijke kosten en deelgeschilprocedure voor rekening van verzoeker blijven.