Eigen schuld 50% bij aanrijding tussen wielrenner (door rood en hard rijdend) en auto

Rechtbank Rotterdam, 13 augustus 2024

Verzoeker is op zijn racefiets tegen een afslaande auto aangereden. Daarbij heeft hij letsel opgelopen, waarvoor hij de automobilist aansprakelijk heeft gesteld.

Bij een eerder getuigenverhoor is gebleken dat de automobilist in elk geval langs een groen verkeerslicht reed. Daardoor zijn vermoedens ontstaan dat verzoeker door rood reed, hoewel hij zelf aangeeft dat het nog groen was.

De rechtbank wordt verzocht
– voor recht te verklaren dat verweerder 100% van de schade moet betalen, subsidiair een door de rechtbank te bepalen percentage;

Partijen zijn het erover eens dat geen sprake is van overmacht bij de automobilist, of opzet of aan opzet grenzende roekeloosheid bij de fietser, dus dat gelet op art. 185 WVW verweerder in elk geval gedeeltelijk de schade moet betalen, afhankelijk van de mate van eigen schuld bij de fietser. Verweerder moet die eigen schuld bewijzen. 

Vast staat dat de automobilist groen licht had. Verweerder heeft bewijs geleverd dat de verkeerslichten niet tegelijk op groen kunnen staan. Nergens blijkt uit dat de verkeerslichten niet goed functioneerden. Dat de fietser óók groen licht zou hebben gehad, blijkt allee uit zijn eigen verklaring. Daar komt gelet op het voorgaande niet zoveel waarde aan toe. De rechtbank concludeert dat de fietser door rood moet zijn gereden. 

Dat vindt de rechtbank een ernstige fout. Verzoeker heeft dus in overwegende mate (meer dan 50%) eigen schuld aan het ontstaan van het ongeluk. Daarbij weegt ook mee dat het verzoeker is die tegen de auto aanreed en niet andersom én dat verzoeker heeft verklaard dat hij op zijn fiets even een tandje bijzette, voordat hij de kruising op reed. 

Gelet op 185 WvW moet verweerder desondanks 50% van de schade vergoeden.

– de kosten deelgeschil te begroten en verweerder te veroordelen tot betaling daarvan.

De gevorderde 17,09 uur tegen een uurtarief van € 300,00 excl. 5% kantoorkosten en btw is onredelijk. 

Het uurtarief (waar kantoorkosten bij inbegrepen zijn) is bij een gespecialiseerd en ervaren advocaat op zichzelf niet onredelijk, mits daar een lager aantal bestede uren tegenover staat. Van een ervaren advocaat mag immers een efficiënte manier van werken worden verwacht. 12 uur vindt de rechtbank in deze zaak meer dan voldoende. 

Verweerder moet de helft daarvan betalen, omdat het percentage eigen schuld ook reflecteert op de BGK.

Kosten

kantoorkosten afgewezen<br />kosten toegewezen maar vermindering ivm percentage eigen schuld<br />aantal uren verminderd

Resultaat

toe- en afgewezen

Er wordt maar weer bevestigd dat eigen schuld ook reflecteert op de BGK. Verder zou de discussie of bij een door rood rijdende racefietser die juist harder gaat fietsen bij een kruising sprake is van aan opzet grenzende roekeloosheid best interessant zijn.