Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the broken-link-checker domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/p19396/domains/wetdeelgeschillen.info/public_html/wp-includes/functions.php on line 6114
Aanrijding snorfiets vs. voetganger: eigen schuld mogelijk na aanvankelijke aansprakelijkheidserkenning? Ja!? – Wet Deelgeschillen

Aanrijding snorfiets vs. voetganger: eigen schuld mogelijk na aanvankelijke aansprakelijkheidserkenning? Ja!?

Rechtbank Midden-Nederland, 9 november 2022

Verzoeker is als voetganger door een snorfietser aangereden (hij liep op het fietspad, bij gebrek aan trottoir). Beide partijen hebben aan die aanrijding letsel overgehouden. Over de precieze toedracht wordt getwist. Verweerster heeft na een ongeval aansprakelijkheid erkend, waarbij geen voorbehoud is gemaakt voor eigen schuld. Bijna twee maanden later laat verweerster weten dat de verkeerde standaardbrief is gestuurd, en dat het standpunt is dat op grond van art. 185 WVW aansprakelijkheid wordt erkend, maar er sprake is van 50% eigen schuld.

De rechtbank wordt verzocht
– voor recht te verklaren dat verweerster aansprakelijkheid heeft erkend (zonder beroep op eigen schuld), daaraan gehouden is en alle schade moet vergoeden;

Aan de initiële erkenning van aansprakelijkheid kan niet zonder meer de conclusie worden verbonden dat het standpunt van verweerster is geweest dat ook de volledige schade zou worden betaald. Dat is vooral omdat de erkenning vrij algemeen is geformuleerd en omdat daarbij niet is vermeld dat verweerster alle schade zou vergoeden. Dat de erkenning in een vroeg stadium is gedaan (binnen vier weken) en dat verweerster toen nog geen onderzoek had kunnen doen, omdat de schade nog niet was gemeld door haar de verzekerde, speelt ook mee.

Door op deze manier aansprakelijkheid te erkennen is geen afstand gedaan van de mogelijkheid om (na onderzoek) een beroep op eigen schuld te doen.

– als dat niet opgaat, voor recht te verklaren dat verweerster op grond van art. 185 WVW alle schade moet vergoeden;

Dat verweerster op grond van art. 185 WVW in beginsel aansprakelijk is staat niet ter discussie. Dat er geen sprake is van overmacht ook niet.

Voor het vaststellen van de precieze toedracht – voor verweerster nodig om het beroep op eigen schuld in te kleden – is meer bewijs nodig. Daarvoor is geen ruimte in een deelgeschil. Er kan daarom niet worden vastgesteld of en zo ja in welke mate sprake is van eigen schuld van verzoeker.

In beginsel is verweerster dan ook aansprakelijk en verplicht de gehele schade te vergoeden. Dat kan anders worden als in rechte uiteindelijk nog eigen schuld wordt aangetoond. De rechtbank geeft mee dat partijen daar het beste snel duidelijkheid over kunnen zoeken, door verder te onderhandelen of middels een voorlopig getuigenverhoor.

​​​​​​​- de proceskosten te begroten en verweerster te veroordelen tot betaling daarvan.

Gezien de complexiteit en omvang van het verzoek en de ervaring van de advocaat van verzoeker is de bestede tijd (25,60 uur) en het gehanteerde tarief (€ 355,00 per uur) bovenmatig. Redelijk is 17 uur voor € 250,00 per uur excl. btw. Het totaal komt op € 5.142,50 (plus € 314,00 griffierecht). Verweerster moet dat betalen.

Kosten

aantal uren verminderd<br />uurtarief verlaagd

Resultaat

toe- en afgewezen