Aansprakelijkheid na aanvankelijk gemiste diagnose

De behandelend arts van verzoekster had in eerste instantie de juiste diagnose gemist. Nadat die een tijdje later alsnog werd gesteld, verslechterde de gezondheid van verzoekster. Zij stelt dat door de (te) late diagnose blijvende gezondheidsschade heeft opgelopen en volledig arbeidsongeschikt is geraakt als tandarts.

Er heeft al een deskundigenbericht plaatsgevonden.

De diagnose was gemist omdat bij de beoordeling van de CT scan was afgegaan op de bevindingen van de radioloog. Die zag geen pericardeffusie, terwijl dat er wel was. De radioloog had dat moeten vermelden en de cardioloog had de radioloog beter moeten instrueren. Verweerster wordt daarom aansprakelijk geacht. 

 

Verzoekster stelt dat haar een kans van 92,5% op algeheel herstel is onthouden, doordat te laat met de behandeling werd gestart. Of die kans inderdaad zo groot is kan de rechter niet beoordelen.

In dit stadium ontbreekt voldoende informatie over de goede en kwade kansen, zodat de rechtbank de hoegrootheid van de verloren kans op een beter behandelingsresultaat niet kan schatten, maar dat er een aanzienlijke kans verloren is gegaan acht de rechtbank gelet op het deskundigenbericht voldoende aannemelijk. 

Daarom wordt voor recht verklaard dat verweerster de door de tekortkoming ontstane materiële en immateriële schade moet vergoeden. 

De kosten waren volgens verzoekster in eerste instantie € 28.052,64 inclusief btw. Tegen het gehanteerde uurtarief van € 280,00 was geen verweer gevoerd. Tegen het aantal uren wel: 65 uur (waarvan 38 uur voor alleen het verzoekschrift) vond verweerster exorbitant hoog. Bij productie 2 van de spreekaantekeningen was bovendien een nieuwe en hogere berekening overgelegd.

De rechter vindt de zaak niet heel eenvoudig, maar niet zo ingewikkeld dat het aantal genoemde uren gerechtvaardigd is. Een totaal van 30 uren x € 280,00 inclusief btw en kantoorkosten wordt redelijk geacht.

Kosten

aantal uren verminderd

Resultaat

toegewezen