Verzekeraar is niet verplicht om bijstandsgarantie te verstrekken, vanwege ontbreken causaliteit tussen ongevalsgevolgen en bijstandsuitkering

Rechtbank Amsterdam, locatie Amsterdam, 27 augustus 2024

Op 11 maart 2020 is verzoeker als passagier betrokken geraakt bij een eenzijdig verkeersongeval. Nationale Nederlanden heeft de aansprakelijkheid erkend.

Partijen zijn met elkaar in overleg getreden over de afwikkeling van de schade. Er is overeenstemming bereikt over een slotbetaling en de regeling wordt vastgelegd in een vaststellingsovereenkomst. De gemachtigde van verzoeker heeft vervolgens contact opgenomen met de gemeente over mogelijke consequenties voor de bijstandsuitkering van verzoeker. De gemeente gaf aan dat zij niet kan toezeggen dat de ontvangen schadevergoeding geen gevolgen heeft voor de bijstandsuitkering, wanneer het feitencomplex nog niet is vastgesteld. Nationale Nederlanden was niet bereid om een bijstandsgarantie af te geven. Verzoeker heeft de vaststellingsovereenkomst niet ondertekend en heeft geen slotbetaling ontvangen.

In deze deelgeschillenprocedure wordt verzocht te bepalen dat de verzekeraar de slotbetaling zal voldoen en daarbij een bijstandsgarantie zal verstrekken. De kantonrechter wijst dit verzoek af.

 

  • Een slotuitkering van € 11.250.
  • Verklaring voor recht dat het eventueel wegvallen van de bijstandsuitkering schade is die aan Nationale Nederlanden dient te worden toegerekend.
  • Verstrekking van een bijstandsgarantie door Nationale Nederlanden.
  • Slotuitkering: Afgewezen, omdat het beslechten van alle resterende geschilpunten niet de bedoeling is van een deelgeschilprocedure.
  • Verklaring voor recht m.b.t. bijstandsuitkering: Afgewezen, omdat onvoldoende causaal verband is aangetoond tussen het ongeval en het verlies van de bijstandsuitkering.
  • Bijstandsgarantie: Afgewezen, omdat het verlies van de bijstandsuitkering geen schade is die aan Nationale Nederlanden kan worden toegerekend.

4) de kosten van deze deelgeschilprocedure te begroten op vooralsnog € 2.667,81, te vermeerderen met het griffierecht en met veroordeling van Nationale Nederlanden tot betaling van deze kosten. 

Bij mondelinge behandeling heeft verzoeker een aanvullende declaratie van in totaal € 4.471,02 overgelegd met het verzoek (ook) deze buitengerechtelijke kosten te vergoeden.

De kantonrechter oordeelt dat verzoeker de redelijkheid van de door zij gemachtigde gehanteerde uurtarief, gelet op de betwisting door Nationale Nederlanden, onvoldoende heeft onderbouwd. Nationale Nederlanden heeft onder verwijzing van een onderzoek uit 2022 aangevoerd dat het gemiddelde uurtarief van geen gespecialiseerde LSA-advocaat € 243,- ex btw bedraagt. Verzoeker heeft dit niet weersproken. De werkzaamheden van gemachtigde zijn in de afgelopen jaren vergoed op basis van een uurtarief van € 250,- ex btw en hiertegen is niet geprotesteerd. De kantonrechter begroot dan ook op basis van dit uurtarief. 

De kantonrechter laat de kantoorkosten buiten beschouwing omdat verzoeker onvoldoende heeft onderbouwd waarom deze kantoorkosten redelijk zijn. 

De kantonrechter gaat uit van de in de specificaties genoemde tijd (20 uur).

Het totaalbedrag komt daarmee op € 6.292,-. De kantonrechter wijst ook de gevorderde en door Nationale Nederlanden niet betwiste reiskosten ad € 96,30 en de griffierechten ad € 86,- toe. Nationale Nederlanden zal tot betaling van deze bedragen worden veroordeeld.

Kosten

uurtarief verlaagd

Resultaat

afgewezen

Dat kostte bij elkaar meer dan de inhoud van de zaak. Het is aan rechters om te remmen op kosten. Daarvoor was echt wel ruimte gezien het feitencomplex.