Leerling -vastgetaped aan een andere leerling- komt op school ten val. School is aansprakelijk, maar wel sprake van eigen schuld.

(Verzoeker) stelt (verweerder 1) aansprakelijk. Na een voorlopig getuigenverhoor heeft (verweerder 2) -de aansprakelijkheidsverzekeraar van (verweerder 1)- voor 85% de aansprakelijkheid erkend. (verzoeker) zou ook eigen schuld hebben aan het ongeval. (Verzoeker) is het hier niet mee eens en hij start een deelgeschilprocedure.

De rechtbank is van oordeel dat de schade ook is toe te rekenen aan omstandigheden die aan (verzoeker) zelf zijn toe te rekenen.

(1) voor recht te verklaren dat (verweerders c.s.) ieder hoofdelijk en voor 100% aansprakelijk zijn voor de door (verzoeker) geleden en nog te lijden schade, dan wel een door de rechtbank in goede justitie te bepalen percentage aansprakelijkheid van 85% of meer;

De rechtbank is van oordeel dat de schade niet alleen het gevolg is van een aan de (naam school) toe te rekenen omstandigheden maar ook aan omstandigheden die aan (verzoeker) zelf zijn toe te rekenen. Dit betekent dat het beroep van (verweerders c.s.) op art. 6:101 BW terecht is.

Op basis van de verklaring van (getuige 1, de andere leerling die met schilderstape was vastgetaped) gaat de rechtbank ervan uit dat (ook) (verzoeker) zich vrijwillig heeft laten intapen en/of (impliciet) heeft ingestemd met het aan (getuige 1) vast getapet worden. (Getuige 2, de waarschuwende docent) geeft daarnaast het beeld dat het in de optiek van de ingetapete leerlingen ging om een “lolletje”, wat het oordeel dat sprake is van instemming en vrijwilligheid ondersteunt. (Getuige 2) heeft genoteerd dat er gelach was te horen en dat er hilariteit bestond bij de leerlingen. Uit het feit dat de betrokkenen bij het intapen klaarblijkelijk niet op de eerste waarschuwing van de (getuige 2) hebben gereageerd door er daadwerkelijk mee te stoppen, vormt naar het oordeel van de rechtbank ook een indicatie voor het feit dat zij er plezier en lol in hadden. Immers, indien een en ander plaatsvond onder dwang, als “getreiter” of om te pesten zou het voor de hand hebben gelegen dat (de getuigen) een en ander anders zouden hebben verwoord en omschreven. Verder heeft de rechtbank in aanmerking genomen dat de getuigen in zijn algemeenheid over de sfeer hebben verklaard dat deze goed was, zodat er ook om die reden geen aanleiding is om aan te nemen dat een en ander heeft plaatsgevonden in een negatieve setting.

De rechtbank is van mening dat de schadevergoedingsplicht van (verweerder 1) met 30% dient te worden verminderd. In de ernst van het letsel, de gevolgen daarvan voor zijn dagelijks leven en functioneren tot op heden het feit dat (verweerder 1) voor dergelijke schade is verzekerd, ziet de rechtbank aanleiding deze causaliteitsverdeling op grond van de billijkheid te corrigeren en wel zo dat de omvang van de aansprakelijkheid van (verweerder 1) op 85% wordt vastgesteld. (Verweerders c.s.) moeten dus 85% van de schade van (verzoeker) vergoeden.

De onderhavige zaak betreft naar het oordeel van de rechtbank een voor wat betreft de omvang en complexiteit ervan beperkt en overzichtelijk deelgeschil. Het aan het deelgeschil bestede en opgegeven aantal uren is daarmee naar het oordeel van de rechtbank in overeenstemming. De met de opstelling van het verzoekschrift en de verdere behandeling van de zaak gemoeide, redelijke kosten zullen door de rechtbank dan ook worden begroot overeenkomstig het verzoek.

Op deze kosten dient een correctie overeenkomstig het percentage eigen schuld plaats te vinden, zodat wordt toegewezen 85% van € 4.777,24 (€ 4.486,24 + € 291,–), wat neerkomt op een bedrag van € 4.060,65. (Verweerders c.s.) zullen, hoofdelijk, tot betaling daarvan aan (verzoeker) worden veroordeeld.