| Rechtbank Midden-Nederland, 20 september 2017 | |
| (Verzoeker) is op 16 juli 2016 betrokken geraakt bij een ongeval. Een Renaut Twingo, verzekerd bij NN wisselde op een rotonde van baan en raakte daarbij de door (verzoeker) bestuurde auto , waarbij (verzoeker) letsel heeft opgelopen. NN heeft de aansprakelijkheid erkend. Vervolgens heeft (verzoeker) tijdens een bezoek door een expertisebureau erkend de gordel niet te hebben gedragen, omdat een neef van het door het dragen van de autogordel om het leven is gekomen. NN heeft aangegeven dat zij een eigen-schuldaftrek van 25 % hanteert. Ook zou (verzoeker) op 1 augustus 2016 in dienst gaan bij een bedrijf, waarbij de arbeidsovereenkomst nog getekend moest worden. De arbeidsovereenkomst is niet meer getekend. | |
| Verzoek | Rechtbank |
| (Verzoeker) heeft de rechtbank verzocht om bij beschikking in deelgeschil, uitvoerbaar bij voorraad,
(1) voor recht te verklaren (verzoeker) geen eigen schuld heeft aan het hem overkomen ongeval, althans dat de eigen-schuldaftrek minder is dan 25%, |
1) De rechtbank overweegt dat het dragen van autogordels wettelijk verplicht is gesteld, omdat op grond van onderzoeken is komen vast te staan dat het dragen van een autogordel de kans op ernstig letsel bij een aanrijding aanzienlijk vermindert. In het algemeen kan er dan ook van worden uitgegaan dat het dragen van een gordel een schadebeperkende maatregel is en dat het niet dragen daarvan een risicofactor oplevert die als eigen schuld aan het slachtoffer van een aanrijding moet worden toegerekend. Door na te laten die schadebeperkende maatregel te nemen, neemt het slachtoffer immers het risico dat zijn schade aanzienlijk groter is dan in het geval hij wel een autogordel draagt. In dit geval staat tussen partijen vast dat (verzoeker) met zijn hoofd tegen de voorruit is geklapt, en met zijn lichaam tegen het linker portier. Het is zeer aannemelijk dat het gebruik van de autogordel op juist die bewegingen een remmende werking zou hebben gehad. De klap zou in ieder geval minder hard zijn aangekomen, als de gordel het contact met de voorruit en het linker portier al niet zou hebben voorkomen. Daarom oordeelt de rechtbank dat (verzoeker) door het niet dragen van de autogordel heeft bijgedragen aan het ontstaan van zijn schade, en wel voor 25%. %. De rechtbank kan op zichzelf begrijpen dat (verzoeker) had besloten de autogordel niet te dragen, gelet op hetgeen zijn neef is overkomen. Maar die situatie, hoe tragisch ook, is zeer uitzonderlijk en doet niets af aan de beschermende werking van de autogordel in het algemeen, en in de situatie zoals (verzoeker) die nu zelf heeft meegemaakt in het bijzonder. Ten overvloede overweegt de rechtbank nog dat de omstandigheid dat NN de aansprakelijkheid aanvankelijk zonder voorbehoud heeft erkend, niet tot gevolg heeft dat zij zich, nadat is gebleken dat (verzoeker) ten onrechte geen autogordel droeg, niet meer op eigen schuld zou kunnen beroepen. |
| (2) NN te veroordelen tot betaling aan (verzoeker) van een voorschot op zijn schade vanwege verlies aan verdiencapaciteit, | (2) De rechtbank overweegt dat (verzoeker) weliswaar heeft gesteld dat hij schade lijdt ter zake verlies aan verdienvermogen, maar onvoldoende aannemelijk heeft gemaakt dat hij beperkingen heeft overgehouden aan het ongeval, in welke mate en in hoeverre hij daardoor wordt belet om arbeid te verrichten. Het dossier biedt op dit punt niet veel meer aanknopingspunten dan de rapportages van de beide medisch adviseurs van partijen. Zij hebben allebei, onafhankelijk van elkaar, aangegeven op basis van de beschikbare medische stukken te verwachten dat de klachten en beperkingen van (verzoeker) tijdelijk zijn. Zonder nadere onderbouwing, die niet is verstrekt, kan de rechtbank daaruit niet concluderen dat (verzoeker) tot op dit moment wordt beperkt in de mogelijkheid om in zijn eigen inkomsten te voorzien. Om die reden kan niet worden geoordeeld dat (verzoeker) schade lijdt ter zake verlies aan verdienvermogen en voor welk bedrag, welke schade door NN zou moeten worden vergoed. Reeds daarom moet het verzochte voorschot op de schade vanwege verlies aan verdiencapaciteit worden afgewezen. |
| (3) NN te veroordelen tot vergoeding van de volledige declaraties van de medisch adviseur en de advocaat van (verzoeker) , | (3) Indien de schadevergoedingsplicht evenredig met de mate van eigen schuld van het slachtoffer wordt verminderd, dient de verplichting om de in artikel 6:96 lid 2 BW bedoelde kosten te vergoeden, in dezelfde mate verminderd te worden. De kosten die gemoeid zijn met de voorbereiding en de behandeling van het deelgeschil gelden ingevolge artikel 1019aa lid 2 Rv ook als kosten als bedoeld in artikel 6:96 lid 2 BW, en treffen daardoor hetzelfde lot. NN hoeft daarom slechts 75% van deze kosten te vergoeden.
(…) is verzocht om een oordeel van de rechtbank ten aanzien van het door de medisch adviseur van (verzoeker) gehanteerde tarief, en wel om eventuele toekomstige discussies daarover te voorkomen. (…) Dat neemt niet weg dat zij wel een concreet procesbelang moeten hebben, en dat ontbreekt in dit geval, omdat de declaratie van deze medisch adviseur inmiddels is voldaan. Reeds daarom moet dit deel van het verzoek worden afgewezen. Daarbij komt dat niet op voorhand, zonder informatie over het onderwerp waarover wordt geadviseerd, kan worden geoordeeld wat een redelijke prijs zal zijn voor dat advies. |
| (4) NN te veroordelen tot vergoeding van de kosten van het deelgeschil, welke kosten door (verzoeker) zijn begroot op € 2.000,00, te vermeerderen met 7% kantoorkosten en 21% btw. | (4) De rechtbank begrijpt dat partijen onderling inmiddels overeenstemming hebben bereikt over het totale met de procedure gemoeide bedrag (te weten € 2.000,00, vermeerderd met 7% kantoorkosten en 21% btw, leidend tot een totaalbedrag van € 2.589,40), en dat zij alleen nog twisten over de vraag of daarop 25% in mindering moet worden gebracht. (…) De rechtbank zal uitgaan van het bedrag waarover kennelijk overeenstemming bestaat, en zal NN veroordelen tot 75% daarvan, te weten € 1.942,05. |
Verzoeker zou met reden zijn autogordel niet hebben gedragen. De rechter gaat daaraan voorbij door aan te geven dat in de situatie zoals door verzoeker is overkomen juist de reden is dat de autogordel moet worden gedragen. Zodoende heeft verzoeker een eigen schuld van 25%. Deze eigen schuld werkt dan ook door in de (buiten)gerechtelijke kosten.