Een fietser botste tijdens een triatlontraining in het donker tegen een paaltje. De fietser stelde de gemeente aansprakelijk, omdat de weg volgens hem gebrekkig zou zijn ingericht (art. 6:174 BW). De rechtbank oordeelde dat de weg niet gebrekkig was: de verkeerssituatie was voldoende overzichtelijk en beveiligingsmaatregelen voldeden aan de eisen van redelijkheid, mede gelet op de beperkte middelen van de gemeente.

De zaak betreft een letselzaak waarin de verzoekster vergoeding van schade claimt na een aanrijding. Het Waarborgfonds Motorverkeer (WBF) vroeg inzage in uitgebreide medische informatie, waaronder gegevens over een eerdere gastric bypass operatie, om het causaal verband te onderzoeken. De rechtbank oordeelde dat beperkte inzage proportioneel is, waarbij de privacy van verzoekster deels moest wijken voor een eerlijk proces. Het verzoek tot een aanvullend voorschot werd afgewezen.

De zaak betreft een verkeersongeval uit 2010 waarbij de verzoeker ernstig letsel opliep, waaronder neurocognitieve stoornissen en fysieke beperkingen. De verzekeraar MS AMLIN erkende grotendeels de aansprakelijkheid, maar betwistte enkele diagnoses en het causaal verband. De rechtbank oordeelde dat de neurocognitieve klachten en beperkingen voortkomen uit hersenletsel door het ongeval. De consistentie van de klachten en ondersteunende rapporten speelden een doorslaggevende rol.

In deze zaak is het frame van de fiets van verzoekster gebroken tijdens het fietsen, wat tot letselschade heeft geleid. Verzoekster stelde Hermann Hartje KG (HH) en 4Ever als producenten aansprakelijk. De rechtbank oordeelde dat er sprake was van een gebrek aan het frame en beschouwde HH als producent, waardoor HH aansprakelijk is voor de schade. 4Ever werd niet als producent gezien en was niet aansprakelijk.

[Verzoekster] reed uit de richting van de Patersweg en had volgens de verkeersborden voorrang, terwijl [betrokkene] uit de tegenovergestelde richting kwam. De voertuigen botsten, waarbij [verzoekster] schade en lichamelijke klachten stelde. Rechtbank concludeert tot aansprakelijkheid en 50% eigen schuld.

Verzoeker vorderde schadevergoeding voor studievertraging die hij zou hebben opgelopen door een hersenschudding als gevolg van mishandeling door verweerder. De rechtbank stelde vast dat er een causaal verband is tussen de mishandeling en de hersenschudding, maar vond onvoldoende bewijs voor het verband tussen het letsel en een jaar studievertraging. De rechtbank oordeelde dat het niet halen van twee tentamens kort na het incident niet automatisch leidde tot een jaar vertraging, omdat verzoeker niet kon aantonen dat hij in latere studiejaren hinder ondervond van het letsel.

Een huurster zakte tijdens schoonmaakwerkzaamheden door de vloer van de zolder en raakte gewond. Ze stelde de verhuurder aansprakelijk wegens gebrekkig opstal en onrechtmatige daad. De rechtbank moest beoordelen of de zaak geschikt was voor een deelgeschil.

Een verzoeker, slachtoffer van een verkeersongeval in 2019, stelde Achmea aansprakelijk voor de blijvende klachten zoals geheugenproblemen, tinnitus en hoofdpijn. Er is onenigheid over het causale verband tussen het ongeval en deze klachten. Achmea betwist de causale relatie, maar de rechtbank oordeelt dat deze aannemelijk is.

Een gedupeerde van de kinderopvangtoeslagaffaire verzoekt de rechtbank om De Staat te verplichten mee te werken aan een deskundigenonderzoek voor vaststelling van resterende schade en een voorschot op deze vergoeding. De zaak werd ingediend als deelgeschil, maar De Staat gaf aan dat er reeds een bestuursrechtelijk compensatietraject loopt, waarin onderhandelingen over schadevergoeding plaatsvinden.

De zaak betreft een aanrijding tussen een motorfiets en een fiets, waarbij de fietser ([verzoeker]) schade heeft geleden. [Verzoeker] wilde in een deelgeschilprocedure de aansprakelijkheid van [verweerder] (de bestuurder van de motorfiets) laten vaststellen, de schadevergoeding vaststellen, en de toedracht van het ongeval laten beoordelen. Dat wordt afgewezen.