Verzoekster heeft zich bij verweerder (de huisartsenpost) gemeld met o.a. pijn op de borst en benauwdheid. Ondanks dat uit de D-dimeertest de uitslag ‘dubieus’ kwam, werd verzoekster naar huis gestuurd. Twee dagen later bezocht verzoekster haar eigen huisarts, die haar met spoed naar de spoedeisende hulp heeft verwezen, waar longembolieën werden geconstateerd. De kantonrechter oordeelt dat verweerder onzorgvuldig heeft gehandeld door verzoekster niet direct door te verwijzen naar een specialist. Kosten deelgeschil toegewezen als verzocht.
Verzoeker neemt een duik in het ondiepe water van een meer in een natuurgebied. Hij loopt hierbij een hoge dwarslaesie op, waardoor hij blijvend rolstoel gebonden is. De rechtbank is van oordeel dat het Landschap haar zorgplicht heeft geschonden door geen waarschuwingsborden voor het ondiepe water te plaatsen. Na billijkheid 20% eigen schuld.
Toen verzoekster aan het paardrijden was trapte het paard van haar zus – dat schuin voor haar reed – naar achteren, tegen haar knie. Zij viel van haar paard en liep een verbrijzelde knie en een gebroken onderbeen op. De aansprakelijkheidsverzekeraar van de zus heeft aansprakelijkheid erkend, maar doet een beroep op 50% eigen schuld vanwege onvoldoende afstand houden. Over dat percentage eigen schuld is discussie. Partijen komen daar samen niet uit.
In augustus 2010 is [verzoekster] door haar huisarts doorverwezen naar het Sint Jans Gasthuis te Weert (hierna: het ziekenhuis). In het ziekenhuis is nader onderzoek verricht. De uitkomst van het bloedonderzoek was dat er sprake was van een positieve hepatitis C uitslag. Deze uitslag is (ongelezen) aan het patiëntendossier van [verzoekster] toegevoegd. In de periode 2010 t/m 2020 zijn verschillende vervolgafspraken en periodieke controles uitgevoerd. In 2020 is [verzoekster] door haar huisarts wederom naar het ziekenhuis verwezen. Naar aanleiding van de uitslag van een CT-scan en MRI-scan is bij [verzoekster] in februari 2021 de diagnose “levercirrose” en “(ongeneeslijke) leverkanker” gesteld. Bij bestudering van het medisch dossier van [verzoekster] door de nieuwe internist is er in het elektronisch patiëntendossier van [verzoekster] een positieve uitslag voor hepatitis C van 17 september 2010 ontdekt. Hoogstwaarschijnlijk is deze onbehandelde hepatitis C de oorzaak van de levercirrose en leverkanker. Deze uitslag is eerder niet door de behandelaar(s) gesignaleerd.
Op 5 maart 2021 heeft [verzoekster] het ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor de gevolgen van de gemiste positieve uitslag voor hepatitis C. MediRisk heeft middels haar schrijven van 11 mei 2021 aansprakelijkheid erkend “voor het missen van de juiste diagnose in 2010, waardoor niet de juiste behandeling is ingezet”. MediRisk is vervolgens overgegaan tot betaling van een voorschot op de schade.
Verzoekster is in 2001 betrokken geraakt bij een verkeersongeval. Partijen hebben meerdere onderzoeken laten uitvoeren (neuroloog, verzekeringsgeneeskundige en arbeidsdeskundige). Verzoekster werkt als zelfstandig logopediste. Verzoekster wenst het rapport van de arbeidsdeskundige als uitgangspunt te nemen voor de berekening van haar schade. Partijen zijn echter niet gehouden aan het rapport omdat de arbeidsdeskundige zijn rapport heeft gebaseerd op wezenlijke feitelijke veronderstellingen waarover partijen twisten.
