Op 11 januari 2017 is verzoeker als inzittende van een auto betrokken geraakt bij een tweezijdig ongeval. ASR heeft als WAM-verzekeraar de aansprakelijkheid erkend. Partijen zijn met elkaar in overleg getreden over een eindregeling.
Verzoeker legt de rechtbank de vraag voor of er een eindregeling tot stand is gekomen. ASR verzoekt (in het geval dat er geen eindregeling is) dat de betaalde bedragen terugbetaald moeten worden.

Terwijl verzoeker een relatie had met verweerster heeft zij hem een kus op zijn oor gegeven. Verzoeker stelt daardoor oorsuizen te hebben opgelopen en stelt verweerster daarvoor aansprakelijk. Verweerster heeft niet gevaarzettend gehandeld door verzoeker een kus op zijn oor te geven en aldus de rechtbank niet aansprakelijk voor het ontstaan van letsel.

Verzoekster liep bij een aanrijding met een stadsbus ernstig letsel op. Er is geprobeerd de zaak te regelen, maar partijen zijn het niet eens geworden. Nu wordt de rechtbank verzocht zich uit te laten over de omvang van de zorgschade. De rechtbank meent dat de zaak zich niet leent voor een deelgeschil en wijst de verzoeken af.

Verzoekster is ten val gekomen door een afscheiding met een hoogte verschil van 4 centimeter tussen het voetpad en het fietspad. Op grond van artikel 6:174 en 6:162 BW wordt aansprakelijkheid van gemeente als wegbeheerder gevorderd. De rechtbank wijst de aansprakelijkheid af omdat de afscheiding tussen het voetpad en het fietspad niet gebrekkig of gevaarlijk is.

Een fietser haalt bij het naar beneden rijden van een brug een andere fietser in. De fietsen raken elkaar waarbij de ingehaalde fietser ten val komt en hersenletsel oploopt. De door de verzoeker gestelde toedracht is niet komen vast te staan. Of verweerder in strijd heeft gehandeld met artikel 12 RVV en/of artikel 5 Wvw kan daarom niet worden bewezen.

Partijen verschillen van mening over de interpretatie van het rapport van de gezamenlijk ingeschakelde deskundige. Zij zijn het niet eens over de uitgangspunten voor de berekening van het door verzoeker geleden en te lijden V.A.V. De rechtbank vindt het rapport van de deskundige wel duidelijk en verklaart voor recht dat het verdienvermogen van verzoeker in de hypothetische situatie zonder ongeval gelijk kan worden gesteld aan dat van een assistent luchtverkeersleider.

Ongeval uit ’11, waarbij verzoeker als voetganger werd aangereden door bestuurder van het WA-verzekerde voertuig. Na meerdere orthopedische expertises wordt nu verzocht om Allianz te bevelen medewerking te verlenen aan deskundigenonderzoek door een revalidatiearts + verzekeringsgeneeskundige. Afwijzing van dit verzoek.

Verzoeker is met zijn scooter tegen een afslaande fietser gebotst. Partijen zijn hierbij ten val gekomen, waarbij verzoeker letsel heeft opgelopen. De aansprakelijkheidsverzekeraar van de fietser draagt 75% van de schade. Partijen verschillen van mening over het causale verband tussen de knieklachten van verzoeker en het ongeval, over de hoogte van de schade en de hoogte van de buitengerechtelijke kosten.

Verzoekster denkt dat verweerster wilde doorrijden zonder voorrang te verlenen aan verzoekster. Verzoekster is tegen een lantaarnpaal gebotst door haar uitwijkmanoeuvre.
Verzoekster stelt dat betrokkene 1 een verkeersfout heeft gemaakt en houdt Achmea aansprakelijk. De rechtbank wijst de aansprakelijkheid af, omdat niet is komen vast te staan dat betrokkene 1 een verkeersfout heeft gemaakt.

Toen verzoekster aan het paardrijden was trapte het paard van haar zus – dat schuin voor haar reed – naar achteren, tegen haar knie. Zij viel van haar paard en liep een verbrijzelde knie en een gebroken onderbeen op. De aansprakelijkheidsverzekeraar van de zus heeft aansprakelijkheid erkend, maar doet een beroep op 50% eigen schuld vanwege onvoldoende afstand houden. Over dat percentage eigen schuld is discussie. Partijen komen daar samen niet uit.