In dit deelgeschil stond de toedracht van een verkeersongeval tussen 2 voertuigen centraal. Door het ongeval, dat plaatsvond op 20 mei 2021, heeft verzoekster letsel opgelopen. Partijen discussiëren over de toedracht van het ongeval en de gemaakte verkeersfouten (het wel- of niet voeren van een te hoge snelheid en het wel- of niet inhalen over een doorgetrokken streep). De kantonrechter stelt om deze reden vast dat de zaak zich niet leent voor een deelgeschilprocedure.

Op 31 augustus 2019 vond er een ongeval plaats waarbij een personenauto en een motorrijder betrokken waren. Uit een – door partijen overeengekomen – expertise naar de toedracht van het ongeval kwam naar voren dat de automobilist linksaf sloeg en daarbij het naderende verkeer voor had moeten laten gaan. Daarnaast was zijn rijbewijs ten tijden van het ongeval geschorst. De motorrijder reed op zijn beurt (veel) te hard (tussen de 70 en de 95 km/h waar de toegestane snelheid slechts 50 km/h bedraagt) en maakte voorafgaand aan het ongeval een ‘wheelie’. Partijen discussiëren over de aansprakelijkheidsvraag en de toepassing van de billijkheidcorrectie en de eigen schuld in de zin van artikel 6:101BW.

In november en in december 2017 heeft verzoeker een achteropaanrijding meegemaakt. Na de aanrijding in november is hij drie dagen ziek geweest en daarna weer aan het werk gegaan. Bij de aanrijding in december waren de geweldsinwerking en de gevolgen een stuk groter. Verzoeker had meer klachten en na een tijdje bleek het werken helemaal niet meer te gaan.

Verweerster heeft aansprakelijkheid voor het laatste ongeval erkend.

Eind 2020 is er een neurochirurgische expertise geweest. De deskundige geeft aan dat een medische verklaring van de klachten ontbreekt en dat er moet worden uitgegaan van een beperkte looptijd, omdat het niet aannemelijk is dergelijke onverklaarbare klachten zullen aanhouden. Een deel van de klachten kon volgens de deskundige bovendien niet zonder meer als ongevalsgevolg worden gezien.

Verzoeker is in 2017 bij een aanrijding betrokken geraakt waarbij hij meerdere breuken (oogkas, ribben, pink en ruggenwervels) heeft opgelopen. A.s.r. (rechtsopvolger Generali) heeft aansprakelijkheid voor het eerste voorval erkend. Twee jaar later na personal trainingssessie is verzoeker in de doucheruimte gevallen en een hersenkneuzing opgelopen. De verzochte verklaring voor recht dat a.s.r. ook aansprakelijk is voor het tweede ongeval wordt door de rechtbank afgewezen omdat er geen causaal verband aanwezig is.

Verzoekster stelt dat zij tijdens de uitvoering van haar werkzaamheden als beveiliger is uitgegleden van een trap van een parkeergarage doordat er bladeren op de trap lagen. Door tegenstrijdige verklaringen van verzoekster dient er nader onderzoek plaats te vinden. Daarvoor is een deelgeschil niet geschikt en heeft de kantonrechter de vordering afgewezen.

In het nieuwe kantoorpand van de Staat – met nieuwe trappen – komt verzoekster (werknemer) ten val. De kantonrechter acht de Staat aansprakelijk voor de val van haar werknemer: zij had maatregelen moeten treffen om ongevallen op de trap te voorkomen.

Verzoekster is betrokken geweest bij een eenzijdig scooterongeval. Het is niet duidelijk of passagier of bestuurder was. De bestuurder is bij een spoorwegovergang in ieder geval met het voorwiel in een gat terechtgekomen en gevallen.

Er is (op het SAF) aangegeven dat beide opzittenden een helm droegen en dat er geen sprake was van drankgebruik. Uit informatie van de politie blijkt het tegenovergestelde.

Werknemer komt ten val toen hij uitgleed op een natte vloer. De kantonrechter oordeelt weliswaar dat de werkgever rekening houdt met de veiligheid van de werknemers, maar dat dit in het specifieke geval niet voldoende was.

Verzoeker is in een trampolinehal tijdens het springen gevallen. Hij vraagt een verklaring voor recht dat de trampolinehal aansprakelijk is voor zijn letsel. Trampolinehal is ondanks het feit dat niet vaststaat dat er instructies zijn gegeven niet aansprakelijk voor de val van verzoeker. Er is ook geen sprake van een gebrekkige opstal.

Verzoeker stelt dat hij op 1 december 2019 tijdens zijn werkzaamheden van een bordestrap is gevallen, waardoor hij zijn pols heeft bezeerd. De kantonrechter acht de werkgever niet aansprakelijk, omdat zij voldaan heeft aan de zorgplicht. Kostenvergoeding niet passend.