Begin ‘09 werd de minderjarige zoon van verzoekers geboren, met helaas de nodige afwijkingen. Enige tijd later werd daarnaast uitgebreide hersenschade geconstateerd. Bij de volgende zwangerschap – eind ’10 – hebben verzoekers een abortus laten uitvoeren. Verzoekers stellen dat het ziekenhuis hen ten onrechte heeft voorgehouden dat de hersenbeschadiging van de minderjarige zoon te wijten is aan een erfelijke aandoening en dat zij op basis van deze onjuiste informatie een abortus hebben laten uitvoeren. De rechtbank wijst het verzoek af.
Een bij Allianz verzekerd voertuig is achterop een lesauto gereden. Allianz heeft voor het ontstaan van de achteropaanrijding aansprakelijkheid erkend, maar beroept zich op eigen schuld omdat verzoekers (leerling en instructeur) met het spontaan stilvallen van de auto gevaarzettend hebben gehandeld en daarmee een bijdrage hebben geleverd aan het ontstaan van de achteropaanrijding. De rechtbank gaat daar niet in mee omdat de bestuurder van het achteroprijdende voertuig voldoende afstand had moeten houden.
Verzoekster woont al 37 jaar in een galerijflat. De woning huurt zij van Fien Wonen. Op 1 november 2020 is verzoekster op de (natte) galerijvloer uitgegleden.
In deze zaak wordt verzocht om de aansprakelijkheid vast te stellen. Verzoeker is met zijn fiets ten val gekomen nadat hij over een kabelbrug reed. Volgens de fietser was deze kabelbrug niet alleen onnodig geplaatst, maar was er ook onvoldoende gewaarschuwd voor de aanwezigheid van de kabelbrug. Verweerder stelt dat dat de kabelbrug voldoende zichtbaar was voor het verkeer. De onoplettendheid van de fietser kan het bouwbedrijf niet worden aangerekend.
Bij een aanrijding waren drie voertuigen betrokken: de huurauto van [verzoeker] , de auto van de verzekerde van Achmea de heer [X] en de camperbus van [Y]. [Verzoeker] beweert ten tijde van het ongeval in zijn voertuig te hebben gezeten, waar nek- en pijnklachten uit zouden voortvloeien. Verzekeraar betwist niet dat er een aanrijding heeft plaatsgevonden tussen [X] en de huurauto van [verzoeker] , maar wel dat [verzoeker] tijdens de aanrijding in de huurauto zat. Daarom zou zij niet aansprakelijk gesteld kunnen worden voor letselschade als gevolg van die aanrijding. Het verzoek tot verklaring van recht van de aanwezigheid van [verzoeker] in zijn auto tijdens het ongeval wordt afgewezen.
Ongeval op een rotonde waarbij een scooterrijder onderuit glijdt nadat hij geschrokken zou zijn van de manoeuvre van de bestuurster van een personenauto. De rechtbank komt tot de conclusie dat de bestuurster van de auto aansprakelijk is. Wel is er een percentage eigen schuld van 50. Geen ruimte voor de billijkheidscorrectie.
[verzoekster] wandelde op het moment van het ongeval op een openbare weg in het bos. [verweerster sub 2] fietste op haar racefiets en naderde [verzoekster] van achteren. [verweerster sub 2] heeft [verzoekster] in haar rug aangereden waardoor zij beiden hard ten val kwamen. [verzoekster] en [verweerster sub 2] hebben beiden letsel opgelopen ten gevolge van de val. Partijen hebben elkaar over en weer aansprakelijk gesteld voor de geleden en nog te lijden schade.
In augustus 2010 is [verzoekster] door haar huisarts doorverwezen naar het Sint Jans Gasthuis te Weert (hierna: het ziekenhuis). In het ziekenhuis is nader onderzoek verricht. De uitkomst van het bloedonderzoek was dat er sprake was van een positieve hepatitis C uitslag. Deze uitslag is (ongelezen) aan het patiëntendossier van [verzoekster] toegevoegd. In de periode 2010 t/m 2020 zijn verschillende vervolgafspraken en periodieke controles uitgevoerd. In 2020 is [verzoekster] door haar huisarts wederom naar het ziekenhuis verwezen. Naar aanleiding van de uitslag van een CT-scan en MRI-scan is bij [verzoekster] in februari 2021 de diagnose “levercirrose” en “(ongeneeslijke) leverkanker” gesteld. Bij bestudering van het medisch dossier van [verzoekster] door de nieuwe internist is er in het elektronisch patiëntendossier van [verzoekster] een positieve uitslag voor hepatitis C van 17 september 2010 ontdekt. Hoogstwaarschijnlijk is deze onbehandelde hepatitis C de oorzaak van de levercirrose en leverkanker. Deze uitslag is eerder niet door de behandelaar(s) gesignaleerd.
Op 5 maart 2021 heeft [verzoekster] het ziekenhuis aansprakelijk gesteld voor de gevolgen van de gemiste positieve uitslag voor hepatitis C. MediRisk heeft middels haar schrijven van 11 mei 2021 aansprakelijkheid erkend “voor het missen van de juiste diagnose in 2010, waardoor niet de juiste behandeling is ingezet”. MediRisk is vervolgens overgegaan tot betaling van een voorschot op de schade.
Verzoekster is (op de openbare weg) gevallen toen zij haar fiets op wilde stappen. Het KNMI heeft de avond voor het voorval gewaarschuwd voor gladheid en geopperd preventief te strooien. De gemeente heeft besloten dat niet te doen, omdat de temperatuur niet lager dan -0.1 graden kwam (de uren voor het voorval dooide het bovendien) en omdat na onderzoek van de gladheidscoördinator de slechtste wegdekconditie ‘nat’ (dus niet: glad) bleek. Verzoekster stelt de gemeente aansprakelijk omdat zij meent dat die door niet preventief te strooien niet aan haar zorgplicht heeft voldaan.
Verzoekster is in 2001 betrokken geraakt bij een verkeersongeval. Partijen hebben meerdere onderzoeken laten uitvoeren (neuroloog, verzekeringsgeneeskundige en arbeidsdeskundige). Verzoekster werkt als zelfstandig logopediste. Verzoekster wenst het rapport van de arbeidsdeskundige als uitgangspunt te nemen voor de berekening van haar schade. Partijen zijn echter niet gehouden aan het rapport omdat de arbeidsdeskundige zijn rapport heeft gebaseerd op wezenlijke feitelijke veronderstellingen waarover partijen twisten.
Gemaakte verkeersfouten a.d.z.v. van zowel verzoeker als verweerder sub 1. De rechtbank komt tot de conclusie dat verweerder sub 1 aansprakelijk is, met in achtneming van een percentage eigen schuld a.d.z.v. verzoeker van 20%.
Verzoeker is het er niet mee eens dat de verzekeraar na ruim twee jaar nog een beroep doet op eigen schuld. Verzoeker is aangereden door iemand met wie hij ten tijde van de aanrijding een affectieve relatie had. Allianz heeft als verzekeraar van het voertuig waarmee de aanrijding plaatsvond de schadeclaim in behandeling genomen. De rechtbank komt tot de conclusie dat Allianz geen beroep op eigen schuld toekomt.
Op 10 augustus 2018 is verzoekster als bestuurder van een auto in botsing gekomen met een rijdende vrachtwagen van de gemeente, met whiplashachtige klachten als gevolg. Ondanks twee verschillende verkeersongevallenanalyses, is de toedracht niet vast komen te staan. De verzoeken worden daarom afgewezen.
Verzoeker is het er niet mee eens dat de verzekeraar na ruim twee jaar nog een beroep doet op eigen schuld. Verzoeker is aangereden door iemand met wie hij ten tijde van de aanrijding een affectieve relatie had. Allianz heeft als verzekeraar van het voertuig waarmee de aanrijding plaatsvond de schadeclaim in behandeling genomen. De rechtbank komt tot de conclusie dat Allianz geen beroep op eigen schuld toekomt.
Verzoeker stelt blijvende (cognitieve) klachten en beperkingen te hebben als gevolg van een ongeval. Verzoeker werkt in de functie Senior Consultant Data Governance & Protection. Bij de werkzaamheden ervaart verzoeker deze (cognitieve) klachten. Verzoeker stelt dat dit het gevolg is van het ongeval en dat hij hierdoor carrièrekansen misloopt. Een arbeidsdeskundige is ingeschakeld om ‘would be’ onderzoek te verrichten naar het mogelijke carrièrepad van verzoeker. De rechtbank volgt het rapport van de arbeidsdeskundige en ziet geen aanleiding om ervan uit te gaan dat verzoeker binnen tien jaar (het ongeval weggedacht) de carrière zou maken die hij schetst.
Verzoeker was vrijwilliger voor de functie van baanwacht op een tijdelijke schaatsbaan. Tijdens werktijd is verzoeker ten val gekomen op het midden van de ijsbaan. Partijen discussiëren over de aansprakelijkheid, waarbij de toedracht niet vast staat. De rechtbank stelt dat verweerder op grond van artikel 7:658 BW aansprakelijk is.
Een baby, met aangeboren afwijking, loopt in 2009 tijdens een operatie ernstige hersenbeschadiging op en is blijvend zwaar gehandicapt. Het medisch centrum erkent dat er tijdens de operatie een fout is gemaakt met de dosering van de anesthesie, met een zeer lage bloeddruk als gevolg. Partijen zijn het niet eens over het verband tussen de gestelde schade en de erkende fout.
Verzoeker is op 19 mei 2021 met de scooter ten val gekomen en heeft hierdoor letsel opgelopen. De gehuurde scooter is beschadigd geraakt. Omdat de dader onbekend is gebleven, heeft verzoeker een claim ingediend bij het Waarborgfonds. Ook heeft verzoeker de Gemeente als wegbeheerder aansprakelijk gesteld.
Op 19 november 2014 is [X] in [het ziekenhuis] geopereerd, waarbij [X] een totale hysterectomie (hierna: TLH) heeft ondergaan. [X] wilde niet dat een arts-assistent bij de operatie aanwezig zou zijn. Voorafgaand aan de baarmoederverwijdering werd dit afgesproken met gynaecologen [A] en [B], [C] ging de operatie uitvoeren. Kort voor de operatie en vlak voordat [X] onder narcose ging, heeft [C] aan [X] gemeld dat [B] niet bij de operatie aanwezig zou zijn. De operatie is vervolgens uitgevoerd door [C] met assistentie van arts-assistent [J] . De arts-assistent heeft ook een deel van de operatie uitgevoerd. Materiële en immateriële schade als gevolg.
Knieklachten en beperkingen na ongeval. Hoogte smartengeld. BI percentage 1 tot 3 procent. Persoonlijke omstandigheden spelen een rol. € 7.500 smartengeld. Geen kantoorkosten naast uurtarief ( € 245).
In 2016 bleek de uitkomst van een in 1997 verricht prenataal genetisch onderzoek onjuist. Verzoekster blijkt in tegenstelling tot wat haar ouders destijds werd verteld dezelfde erfelijke aandoening te hebben als haar moeder.
